Home Sweet Home

Zo, het moest er nu eindelijk maar eens van komen: het laatste bericht over deze reis. De foto's bij het bericht uit San Francisco zijn ook eindelijk helemaal up to date. :) We zijn al weer een maand thuis en Yvo is druk bezig een baan te vinden. Nog even vastleggen hoe onze laatste dagen in Californië zijn verlopen.

In San Francisco zijn we nog naar Alcatraz geweest. Een plek die je natuurlijk gezien moet hebben en die helemaal tot leven komt door de audio-tour die je daar kunt doen waarbij ex-gevangen en bewaarders hun ervaringen vertellen. "The Rock" was een indrukwekkende plek om te zien maar een beetje creepy.

Na San Francisco zijn we naar Monterey gereisd, onze laatste bestemming voor we weer terugkeerden naar Los Angeles. Monterey is een toeristische, maar mooie en rustige kustplaats met een schilderachtige kustlijn met rotsformaties en heel veel vogels, zeeleeuwen en dolfijnen. We zijn er naar het beroemde Monterey Bay Aquarium geweest en hebben op gehuurde fietsen de bosrijke omgeving verkend. Na twee dagen zijn we weer een Amtrak trein ingestapt om verder te reizen naar Santa Monica, Los Angeles. Voor onze laatste twee nachten in LA hadden we een eenvoudige kamer geboekt in een hotel op een steenworp afstand van Santa Monica Beach!

In de observatiewagon van de trein genoten we van het geweldige uitzicht en een van de mooiste treinroutes van Californie. Onderweg maakten wij kennis met Jim Atwood, een Amerikaan op leeftijd. Hij woont in Palau, een eilandengroep in de Grote Oceaan, in de buurt van de Filipijnen. Atwood, die naar eigen zeggen in de jaren '70 spionage satellieten ontwierp voor de Amerikaanse overheid (of werkte hij voor de CIA?) en tegenwoordig op Palau van de inkomsten van zijn duikscholen leeft, heeft ons de hele reis gezelschap gehouden. Hij heeft van alles verteld over de prachtige omgeving waardoorheen de trein ons in ruim negen uur tijd naar LA bracht. Hij was uitermate gecharmeerd van ons ( "Are you on your honeymoon?" ) en heeft ons diner en alle wijn die we tijdens de reis genuttigd hebben voor ons betaald. :D De vele discussies over wereldreizen, politiek, de toestand van de wereld en het leven in het algemeen met hem, enkele andere (oudere) reizigers en de man in de bar van de restauratiewagen waren een hoogtepunt op zich!

Terug in LA pakten we een bus van Union Station naar Santa Monica Beach. Je zit dan in een bus die van downtown LA ruim een uur lang over één straat, de Santa Monica Boulevard, rijdt. In de bus kwam ik er achter dat ik mijn bril in de trein had laten liggen. :( De volgende dag hadden we nog 1 missie: Universal Studios! Toen we daar rond het middaguur aankwamen ontdekten we dat het ontzettend druk was en het park maar tot 6 uur open zou zijn. Ter plekke besloten we om toch maar de 40 Dollar per persoon extra te betalen om een "Front of Line" pas te kopen. Met deze 'a-sociale' pas mag je iedereen via een aparte ingang passeren en direct de attractie binnengaan. Briljant! Nog nooit zoveel lol gehad als bij het passeren van dikke rijen mensen (en rijen dikke mensen, het blijft natuurlijk Amerika ;)) die vaak al een half uur of langer stonden te wachten. Zodoende hebben we het hele park, dat bestaat uit een groot aantal mooi vormgegeven acht- en wildwaterbanen, live-shows zoals Waterworld en de Blues Brothers en natuurlijk de fameuze Studio Tour (een kijkje achter de Hollywood schermen), in 6 uur tijd volledig gezien. :D Na het park ter afsluiting nog gegeten en een IMAX film (Transformers) gepakt in het naastgelegen entertainment dorp.

De laatste dag besloten we de twee uur die we nog over hadden op Santa Monica Beach te gaan liggen! De beroemde boulevard die je zo vaak in Amerikaanse films ziet is overigens in het echt niet zo mooi als ze hem op het witte doek doen lijken. Op het strand is Yvo voor het eerst sinds hij begon met zijn wereldreis en met nog enkele uren te gaan, nog even flink verbrand...

Al met al hebben we drie fantastische weken gehad: vermoeiend, verbazingwekkend maar ook helemaal te gek!

Dikke kus van Yvo en Marieke.